pierrot le fou

• bazı arkadaşlar vardır yüzyüzeyken, rakı masasına bile geçmemişken dünya tatlısıdır hani. ama sonra insan görünce şımarır, getirir taşşağı yüzünüze yüzünüze vurur ya, godard'ın kariyerinde bu dönüşümün yaşandığı noktayı buldum sanıyorum. sene 1965. afedersiniz ama burda godard galiba olayın amına koymuş. nouvelle vague şakşakçılarının, avangarttı baboştu derken aha da elimize verdi dediklerini duyar gibi oluyorum. bu film şiirselse ben de corçbuşum, bu film politikse, özal sonrası türkiyesini harika yansıtmış diyorum. benim yönetmenim işini bilir. ^*