amati

• henüz küçüktük, geceleri 'alter'e gitmeye iznimiz yoktu, biz de yemegi yer yemez amati'ye kosardik bisikletimize atlayıp. bir yandan pinpon oynar bir yandan ne zaman girecek kapıdan diye yol gözlerdik. şarköydeydik. kolamizi içip tanısana kadar bakıstıgımız -bazan haftalar sürerdi bu- daha yıllar yıllar sürecek çırpıntı arayışlarına başladıgımız yerdi amati cafe.