eriyen kar tadında

• bir edip cansever şiiri.
  
  vurdu bir parmağını bükerek
  boşluğun tahtasına usulca
  üç kez yineledi bunu
  seslendi sonra
  bana yalnızlık tadı ver
  kar tadı, yağmur tadı
  gökgürültüsü tadı ver
  
  kızardı konsolun üstündeki lamba
  derinliği olmayan
  bir uçuruma düştü yansısı
  bakırla kaplandı oda
  bir doğum günü armağanı gibi
  
  ben bu yolu biliyorum dedi
  kimseye sormayayım daha iyi
  biliyorum biliyorum,
  sen boşluksun, bana yandan çekilmiş
  bir fotoğrafını ver yalnız
  kapının tokmağı çoktan elimde
  
  ilkyaz başladığında
  ver gizlice bana onu
  biraz biraz tutuyorum şimdilik
  gövdemi, eriyen kar tadında.
  
  ilkyaz şikayetçileri - vii