dil öğrenmek

• genelde bir heves tetiklemesiyle niyet edilir. önce kendi anadilinizle kıyaslarsınız, farklılıklar göz korkutur. basiclerden birkaç şey öğrenince insan havaya girer, çözerim ben bunu yeaa der. işin içine tense’ler, irregularlar, artikeller bıkbıklar girince bir gayret vites büyüterek çalışmak gerekir ki genelde tamam mı devam mı noktası burası olur. o esnada biraz film şarkı gibi insanı ezberle havaya sokacak takviyeler gerekir yoksa bırakmak an meselesidir. bu aşırı kaosun içinden ağır akıcı bir ilerleme ile yavaş yavaş çıkılır. bir gelişme yok sanarken bir bakmışsın o aşırı kopuk bilgiler birleşmeye başlıyor. daha az önce saniyelerce düşündüğün fiil çekimleri otonom olarak aklına geliyor, bir şeyler oluyor kripto çözülüyor. ben 29 yaşımda ispanyolca öğrenmeye başladım. 5 yıl önce cervantes’e de gitmiştim ama tutunamamıştım. bence insan belli bir yaştan sonra en iyi nasıl öğrendiğini ve geliştiğini kendi daha iyi biliyor. duolingo, spanishdict, babbel ve google translate destekli random kitap karıştırmalarıyla kendi imkanlarım ve disiplinimle b2 seviyesine geldim galiba c1’den de gün alıyorum. konuşma için linkedin’den ulaştığım bir ispanyoldan da ders almaya başladım. sonrası iyilik güzellik. diyeceğim o ki, siz siz olun kendi metodolojinizi kendiniz oluşturun ve practice hakikaten makes perfect