hakkari'de bir mevsim

• '' (...)
  
  8. tanri'ya olan inancini yitirdinse insanlara inan. tanri'ya güvenin yoksa, insanlara güven.
  (kendime de güveneyim mi?)
  
  9. basina ne gelirse gelsin, nerde olursan ol yasamini sürdürmeyi bil.
  (aslolan yalnizca bu mu?)
  
  10. gereksiz sorular sorma.
  (mutluluk sorularin bittigi yerde basliyor öyle mi?)^*
  .
  .
  .
  - biz çildirirsak burdakiler ne yapsin?
  - biz dedigin kim? burda yalnizsin.
  .
  .
  .
  - .. ve bir gün, bir baska sabah, düzlükte bulacaksin kendini, hadi.
  - ama ben kendimi bir düzlükte bulmak istemiyorum ki!
  - bagirma. bagirma! bir düzlükte bulmayacaksin kendini, bir büzükte bulacaksin.
  .
  .
  .
  sende, gurbette duymustum kendimi, kentim hak.
  senden uzakta yasadim gerçek gurbeti.
  .
  .
  .
  yazdin bakanliga, yazdin valiye
  ne yazar?
  .
  .
  .
  ölüleri de asilayacak misiniz?
  .
  .
  .
  tanri'ya inansa, sabahtan aksama, aksamdan sabaha oturup yakaracak : ölmesin bebeler... koru onlari tanrim!
  tanri'ya inanmadigina, inanamadigina yakiniyor.
  .
  .
  .
  tanrim, varolmayan tanrim, kime yakaracagim?
  .
  .
  .
  alaaddin geliyor. gece.
  
  hoca benim kardes hasta, diyor.
  nesi var? diyorum.
  atesi var çok, diyor. ölecek.
  ilaç vereyim mi? diyorum.
  hayir portakal ver, diyor.
  portakal yememistir hiç.
  .
  .
  .
  hadi çocuklar,dersimiz oyun. disari çikalim. hep birlikte bir kardan adam yapalim. burnuna koyacagimiz havuç yok, ama bir tezek parçasi koyariz. göz olarak koyacagimiz kara zeytinlerimiz yok, ne yapalim biz de gözlerini oyariz. eline verecegimiz süpürge yok, ama bir çifte veririz. dergilerdeki kardan adamlara benzemeyecek ama aldirmayin, bizim kardan adamimiz da böyle olur, deriz soranlara. soran olursa.''