tanin no kao

• "yüzümüz ruhumuzun dünyaya açılan kapısıdır"
  
  fiziksel yaralar ruhu paramparça ediyor ve bu parçalanmışlığın olası sonucu aşağılık kompleksi kişilik başkalaşmasına sebep oluyor. en son nokta ise "ben hiç kimseyim"
  
  dönemine göre fazlasıyla iyi bir film. kıyafet bile değişince tavırların değiştiği bir gerçekken başka bir çehreye bürünmek nasıl sonuçlar doğurur? binlerce maskemiz var ama hiçbiri biz değiliz.