5 entry daha
  • özlem, yalnızlık, çocukluk gibi birçok duyguyu içinde barındıran; 1957 yapımı; ingmar berman'ın kült eserlerinden biri olan film.

    bergman öyle bir yönetmen ve yazar ki onu anlamak, sadece bir filmini izlemek olacak iş değil. avrupa'nın bağrında yaşayan ve kendi tarzını tğm dünyaya duyuran eşsiz biri. sanatla uğraşan kişi demek bile az. bergman bence kendi sanatını yapmış. bu filmin de kendi düşünsel imgelerini bol bol görebilmek mümkün.

    filmde geçen yolculuk, filmi izlerken güzel bir yolculuğa çıkmamı sağladı adeta. yol temalı filmleri hep severim. bu filmin siyah beyaz dokusu öyle güzel fotoğraflarla örülü ki, film boyunca sürekli ekran görüntüsü alma isteği doğurdu bende.

    başrol oyuncumuz dr. isak borg öyle bir duygu değişimi içerisindeki, gördüğü rüyalar onu, gerçek hayatında da sorgulamaya itiyor. bunu yaparken de öyle güzel göndermeler var ki "insanlarla olan ilişkimiz, temelde en yakınlarımızın karakter ve davranışlarını tartışıp değerlendirmekten ibarettir. bu durum, benim, sosyal hayat denen şeyle arama gönüllü bir mesafe koymama yol açtı." gibi filmde geçen diyaloglar, modernizme ve toplumsal cinsiyet eşitsizliğine bayrak kaldırıyor. bergman, filmde, aile ortamını öyle süslü bir şekilde anlatıyor olsa da aslında karakterlerin her birinin o çoğunlukta yalnız ve mutsuz olduğunu görmek pek gecikmiyor. bu yüzden, bergmanın filmlerini izledikçe, yalnız ve geçmişinde sorunlu bir aileden geldiğini düşünüyorum.

    ve filmin sonundaki söz!!! benim için güzel bir çıkarım oldu.

    --- spoiler ---

    "eğer günboyunca sıkıntılı ve üzgün olmuşsam çoğunlukla çocukluk anılarımı düşünmek beni sakinleştirir."

    --- spoiler ---

    filmi çok ama çok beğendim. yıllar geçse de içimdeki bergman sevgisi katbekat büyüyecek, bundan eminim. iyi ki ama iyi ki izledim..
10 entry daha
hesabın var mı? giriş yap