veysel donbaz

• kendisiyle yapılan bir röportaj
  
  "günümüze sayıca akatçadan çok ama sümerceden az unsur ulaşmış. örneğin; bugün kullanılan “zabit” kelimesi eskiden “subay” olarak kullanılıyordu. “sabatu” akatça’da “yakalamak” demek. “sabit” ise “yakalayan” demek, yani bekçi. araplar da “dabit” demişler, “postacı” yapmışlar bu kelimeyi, inzibat yakalayan insan manasında. “amaru” kelimesi bakmak, görmek, kontrol etmek anlamına gelir. bugün kullandığımız “iskan” kelimesi oradan geliyor. başka bir örnek; “işkun”, “o koydu” demek, mesela bir halkı alıp bir başka yere koyuyorsunuz, o da dilimize “iskan” diye girmiş; aynı şekilde, oturulan yere “mesken” denmiş. demek istediğim, bunun gibi daha birçok örnek verebilirim size, en meşhurlarından “elmas” kelimesi, dilimize akatçadan girmiş. mesela “kaniye olmak” kelimesini de aynen akatçadan almışız. “kaale almak”, aynı şekilde kullandığımız kelimelerden. herkes bunları türkçe zannediyor.
  
  @akay ali nicki yazardan gelen edit: doğru kelime 'imar' olmalı izaha bakınca zira aşağıda 'iskan' için farklı bir köken de söylüyor çünkü, alıntıladığınız söyleşide de yanlış dizilmiş bence.