monachopsis

• hiçbir zaman yok olmayacak bir duygudur. küçük yaşta, evime ait olmadığımı anladığım anda uçtum yuvadan. bilmediğim bir kentin yatılı okulunda buldum kendimi. her görüşten insan vardı yatılıda. hepsini tanımaya çalıştım ama hiçbirinin idealine inanmadım. sağa ya da sola ait hissetmedim kendimi. bir hayal yarattım, sonra o kente de sığamadım. hayalimin peşinde istanbul'a geldim. istanbul'a da ait olamadım. mutlu ve mutsuz ilişkilerim oldu ama hiçbir kadına ait hissetmedim kendimi. rüzgarda savrulan boş poşet oldum hep. o kadar pis bir duygudur ki bu, tatmin olamazsın. bir yer, bir kişi ya da bir şey seni sadece geçici bir süre meşgul eder, sonrası yine kaçış. vazgeçersin, içine kapanırsın. ardından yaşama sevinciyle dolar ruhun, yeni bir hikaye yazmak için yola koyulursun. nihayetinde söner o coşku. bu duygu bir lanettir, gece gündüz yalnızlığını besler.