bir amelenin günlüğü

• sayın sevgili muhterem günlük, dünlük, bugünlük, yarınlık.
  
  sana hitabımın muhteşemliği kendi alçakliğımdandır. ameleysen herkes muhteremdir, ağadır, beydir. alçak yaşamımızda birbirimize "lan, gız, memo, cano, emmi, ana" diye seslenirken pek yabancılik çekmiyoruz, ama paşaya, paralıya yabanciyiz. yabanız, onlarin gözünde.
  
  günlerin karmaşası doğamızdandir, amelenin dünü bugünu yarinı olmaz. bitecek iş, doyurulacak karın, kazanacak patron, ezilecek sen varsin. gün yoktur, bir günümuz de olmadi. hep başkalarinin günlerinde yasadik, yarinimizi bir yevmiye ye satarken onların günunü gün ettik. iyi mi ettik?
  
  bugün 2 saat erken uyandim, güneş varoş hayatimizi aydinlatmadan kalkmış yine anam uykusundan. sabahin dördü. kafamı anamın penceremin önünden gecerken uyandıgimin farkinda olmadan hayata olan isyaniyla, ağlamaklı sesi ile ettiği küfürler ile kaldirdim. 2 saat boyunca yataktan çikmadim, uyumadim, kimildamadim. düşündüm.
  düşünmenin karin doyurmadığını anlayıp kalktim odun getirdim kirdim yaktim. yanan sadece odunlar çatırdayan da sadece ateşin korları değildi. babam bunu dogrularcasina pantolonu çamur, hayvan boku, yüzü asik biçimde oturdu sofraya...
  
  dün de bugunun benzeriydi. hep ayni seyleri yapiyoruz, ayni teri doküyoruz. aptalligimiz da burada alçak kalmamizin sebebi de bu işte. ayni işi yapip ayni yevmiyeyi alip farkli neticeler bekliyoruz. babam 50 yildır bekliyor. umut insanı kör ediyor. merak insanı sağırlaştiriyor. para satın alıyor.
  dün mezar eştim, kazma kürekle. kazmayı kavrayınca elimin icini hissetmedigimi farkettim; her yanı nasır olmuş. diken batinca tirnak makasıyla kesip aliyorum. acı yok, yaşamiyoruz ki elem duyalim. kazmayı her vuruşta güneş biraz daha rahatsiz edici oldu, terler bosaldi gömleğim suyla doldu, boynum kapkara, kollarim yara.
  
  bir amele amcayla eştik cukuru, o 40 yillik amele, anlattigina gore 20 yıllık eşici. bir o kazmayi aldi bir ben küreği. bana mezar eşme sanatinin inceliklerini anlatti. eni şu kadar olmali boyu su kadar, sert toprak keşfini, suyun varliginin kontrolunu, kazanilacak rakıyi. boş zamanlarinda mezar hazirliyormuş, öngörülü olmanin faydalarindan bahsetti gün boyu, calismaktan da. ölmek fiilini pek kullanmadik. yaşıyoruz ya!
  yanımdaki mezar eşici amcayi motive eden bu iş sonunda kazanacaği 70'lik rakiydi. beni ne motive ediyor diye düsündüm. mezarı oyarken samimi değildim ki, robotlaşmistim. ne motivesi!
  
  yarından umudum yok. bazilarinin gözlerini, hayatlarini alan umut beni kör etsin istemiyorum. o yüzden bir sey istemiyorum.
  altlik üstluk iliskisinde bir yer almak istemiyorum. ne altta ne üstte. patron, ağa, işci, amele, ırgat, çoban, doktor, peygamber, tanrı olmak istemiyorum.
  
  yeni nesil amele ekşici, mustakbel mezarcinin güncesinden.