estiu 1993

• katalan sinemasından sakin ama kesinlikle durağan olmayan, acıların ve sevinçlerin hayatın içinden ufak kesitlerle anlatıldığı, 2017 yapımı olan bu filmde, annesi ve babasını henüz kaybetmiş frida'nın yeni bir aile ve kırsal hayata alışması konu ediliyor. frida, her ne kadar uyum sağlamaya çalışsa da, insanın gerçeğinin yine insanın peşini bırakmayacağını bize açıkça gösteriyor. öte yandan film aslında ispanyol sinemasının -her ne kadar katalan filmi olsa da- kendine has anlatım tarzı ve uslubunu içinde barındırıyor. kırsal yaşam olarak alejandro amenábar'ın mar adentro'suna benziyor biraz yani durağan kırsal hayat ama çok keskin acılar ve paradokslar. yine belki bu filmde madrid'in sokaklarında yaşanmasa da çabalar ve gözyaşları achero mañas'ın noviembre'siyle paralellik gösteriyor. frida'nın çevresinde yaşanan olaylar karşısındaki çaresizliği aslında bir bakıma julieta'yı da andırmıyor değil tabii ki. bütün bunlara ek olarak bu film, yüksek bütçeli bol gürültülü hollywood'un karşısında, konusunu hayatın özünden alan avrupa menşeeli filmlerin çok daha başarılı olabileceğinin ispatı niteliği taşıyor. sonuç olarak, film bir çocuğun penceresinden hayattaki zıtlıklara parmak basıp; kıskançlık, sevgi, özlem gibi duyguları tam kalbinden yakalıyor. daha fazla spoilerın anlamı yok ama bir konuya daha değinmek gerekiyor sanırım. filmde -aslında ispanyol sinemasının bir anlamda özelliği olarak- sigara çok güzel kullanılıyor. frida'nın meryem ana üzerinden annesine sigara göndermeye çalışması mesela bu açıdan filmin önemli sahnelerinden biriydi özellikle.