in a silent way

• mükemmel ötesi, leziz bir albüm. bitches brew'den bir yıl önce çıkmış olsa da, bitches brew'in doğum sancılarını bu albüm hissettirmemekte. burdan yola çıkarak, miles davis'in müziğe bakışını ve müzik algısını çözmeye çalışmanın beyhude bir çaba olduğunu söylemekte bir beis görmüyorum. gerçi bitches brew hatrı sayılır çoğunluktaki miles davis hayranı tarafından sevilmemektedir, ayıptır.
  
  çok büyük adamsın miles.
  
  edit: sadece miles davis üzerinden yazıldığı için pek havada kalmış duruyor.
  kadroya göz atalım:
  
  miles davis
  john mclaughlin
  wayne shorter
  chick corea
  herbie hancock
  joe zawinul
  dave holland
  tony williams
  
  kadroya bakıyorum ve şu kadrodan çıkan herhangi şeyin lüzumsuz olamayacağına henüz dinlemeden, gözlerimle inanıyorum. hiçbir notası boş değil. her şey o kadar yerli yerinde ki, buna miles’in aradaki konuşmaları da dahil. bu albümün/lpnin üzerine çıkabilmiş jazz fusion/jazz rock eseri çok çok azdır, belki de yoktur. albüm kapağı bile fazla klastır. ne zaman dinlesem aklıma gelir; bu albümü dinleyebildiğim için kendimi hep şanslı saymışımdır.