fatih harbiye

• peyami safa'nin, bati egitimi almis, batili insan gormus kisilere olan "sevgisi" ni anlattigi romani. romanin yazilis maksadi batililasmayi iyi anlayamayan "ezik", "zavalli", "aptal" kadinlarin doğu-bati arasinda nasıl bocaladiklarini ve nasıl oradan oraya cekistirildiklerini anlatmak.
  
  “annesi babası ona halis bir şarklı itiyatları vermişlerdi; anadolu’da, bir çok memuriyetlerde gezen faiz bey, neriman’ı yedi yaşına kadar saf türk muhitlerinde büyütmüştü. fakat istanbul’a yerleştikten sonra, neriman’ın akrabalarından, bilhassa büyük dayısının ailesinden aldığı tesirler bambaşkadır. galatasaray’dan çıkan ve tahsilini avrupa’da bitiren büyük dayısı ve kızları, neriman’da garp hayatına karşı incizap uyandırmışlardı./ bu iştiyak, ekseriya neriman’ın da haberi olmadan, ruhunda gizli gizli yaşamış ve memleketteki asrileşme cereyanlarından gıda almış, fakat ne şuur, ne de irade halinde ortaya çıkmak için fırsat bulamamıştı. / lozan sulhundan sonra, resmi türkiye’nin de kanunla herkese kabul ettirdiği bu asrileşme, neriman’ın ruhunda gizli gizli yaşayan bu iştiyaka en kuvvetli gıdasını vermişti.”