julius fuçik

• gestapo zindanının işkenceli koşullarında kaleme aldığı darağacından notlar direniş güncesi, bizlere bırakılan çok değerli bir eser. umudun diriliğinin ifadesi.
  
  hayatı çok sevdim ve onun güzelliği uğruna mücadeleye atıldım. sizleri çok sevdim, insanlar; sevgime karşılık bulduğumda da dünyalar benim oldu. beni yanlış anladığınız zamanlar kahroldum. kime haksızlık ettiysem, bağışlasın beni; kimin hatırını hoş ettiysem, unutsun gitsin. kimse hüzünle anmasın beni. babacığım, anneciğim, kız kardeşlerim, sevgili gusta'm, yoldaşlar, tüm sevdiklerim, son dileğim bu sizlerden. gözyaşlarının kederin hüzünlü yıkıntılarını alıp götüreceğini umuyorsanız, bir süre ağlayın. ama sakın ola, yerinmeyin. sevinç uğruna yaşadım, sevinç uğruna ölüyorum; mezarımın üstüne bir hüzün meleği kondurursanız haksızlık edersiniz.
  1 mayıs! sabahın bu saatlerinde kentin varoşlarında uyanır, pankartlarımızı, flamalarımızı hazırlardık. şimdi bu saatlerde moskova sokaklarında 1 mayıs yürüyüşünün ilk safları tutulmuştur artık. bugün bu saatlerde milyonlarca insan, insanlığın özgürlüğü uğrundaki son savaşta dövüşüyor ve binlercesi bu uğurda can veriyor. ben onlardan yalnızca biriyim. ve onlardan biri olmak, son savaşın neferlerinden biri olmak o kadar güzel ki.
  dostlar, hepinizi çok sevdim. tetikte olun!