the narrative of arthur gordon pym of nantucket

• kukuman kusu misali bir insandir bu kitapta hatiralarindan yararlanilan insan gordon pym..kitap boyunca dusunur dusunur durur "simdi burdan cikarsam kesin soyle olur die dusundum..simdi bu boku yersem kesin sey olurum die dusudum" seklinde dusuncelere zerk eder kendini..aksiyondan aksiyona kosan adamimiz hic bir anda "bu yasadigimiz sey otekilerden daha az korkunctu" demez..hatta her yasadigi olay bir onceki olaydan daha korkunctur "kaptanla oynadigimiz santranc dostumuzu yemekten daha korkunctu" seklinde cumleler beklersiniz bir yerden sonra..ayrica ikiyuzlu kulamparacidir biraz arthur..ama ben onu bulundugu ortamdaki konfor eksikligine bagliorum.. "bu yamyamlar bu gozu donmus ipneler" der birilerine ama daha onceden yaptigi yamyamlik ve ipnelikler hic gozu onune gelmez..
  
  onun disinda sahsi favorim olan the masque of the red death kadar ince elenmis sik dokunmus olmasada dahi enfes bir oykudur bu novella..bir de kitabin sonlarinda gecen "tekelli li" serzenisleri nedense bende "tekel birasi" istegi arzusu dogurmustur..lakin bu arzumu o anin sartlari ile makul gorebilirim (nasil edgarciim ayni uslubu oturttum mu hah hayt..)