dung che sai duk

• wong kar wai'dan yine bir hong kong yildizlar gecidi. kimler yok ki filmde? tanidigim butun yetenekli hong kong aktor ve aktristleri var. leslie cheung, tony leung, brigitte lin, carina lau, maggie cheung, jacky cheung derken yine dahiyane bir film, yine manyak bir melankoli, yine ask icin, sevdigi insan icin olen, olurken savrulan kanlarinin sesinde ruzgari duyucak kadar asik, caresiz ve tutkulu insanlar senfonisi.
  
  wong kar wai filmleri izlerken kendisinin nasil bir insan oldugunu dusunmeden edemiyorum. dunyanin en romantik, en asik adamidir herhalde. acaba kime asiktir, nasil asiktir, neler yapar sevgilisine, ne muzikler dinler falan filan diye dusunuyorum, cevaplarini bilmiyorum. tek bildigim christopher doyle'un cok yakin arkadasi oldugu ve beraber icki icmeyi cok sevdikleri ozel hayati hakkinda. acaba chris'le sarhos olup neler dusunuyor, neler konusyorlar da boyle mukemmlel filmlere imza atiyorlar? sirri nedir bu yetenegin, bu tutkulu anlatimin diye meraktan catlama sendromlarina giriyorum.
  
  neyse bu filmde de days of being wild tarzinda manuel puig aramoli bir kac karakterin ve hikayelerinin ortak bir yerlerde baglanmasi ve sonra yine kendi yollarina ayrilmasi tadinda bir hikaye cizmis yonetmen. crouching tiger'a, yeri geldiginde hero'ya bile tas cikarticak martial arts sahnelerinin, inanilmaz bir ask ve melodrama ogeleriyle suslendigi yine kalpleri acitan bir film olmus. diger iki filmin aksine burda wong kar wai ve chris doyle a ozgu yakin planlarin hizli montaj ile birlestigi, takip edilmesi zor ama izlerken gozleri yormadan, ard arda yagli boya tablolari gecidi seklinde izlenen tatta bir film olmus ayric\a.
  
  kavusamayan, kavustuklarinda birbirlerine gercekleri soyleyemedikleri icin yine ayrilmaya mahkum, aglamakli, huzunlu, gecmisi unutmak istedikce daha da cok icine gomulup, daha cok anilarin acimasizliginda kaybolmus karakterleri ve hikayelerini izledikce iciniz aciyor yine. bazen neden benim boyle anilarim yok diye mazosist fantezilere bile girdiginiz olabiliyor.
  
  christopher doyle'un ise goruntu olarak kendini astigi bir film olmus bence. belki de en iyilerinden biri denilebilir. kus kafesinin brigitte lin uzerinde biraktigi sert golgeler, leslie cheung'un yakin planinda out of focus gordugumuz savrulan perdeler, yine brigitte lin'in cift karakterleri yin ve yang in kendi kendileriyle bir gol uzerindeki yansimalarinda savastiklari sahneler, ve en basitinden maggie cheung'un ve leslie cheung'un tutkulu ayrilislari, hepsi sanki bir tablo gibi cizilmis. saatlerce insani kendine baktiricak derecede guzel hepsi birbirinden.
  
  iste boyle bir film bu da. amphibian'in da dedigi gibi yeni wong kar wai dvd koeksiyonundaki kaliteli transferinden izlenmesi tavsiye olunur.