1992

• new age müzik türünün doruğa ulaştığı, bu türde aşmış, aşmakla da kalmayıp extradan sıyırmış albümlerin çıktığı ve bi daha da böyle bi olayın vuku bulmayacağına inanılan, 365 günlük süreç. vangelis (1492:conquest of paradise), yanni (dare to dream), enya (shepherd moons), mike oldfield (tubular bells ii), the last of the mohicans soundtrack vb. gibi türün kutsal dinletilerine takvim yapraklarında, digital kol saatlerinde ve bilimum tarih belirtilmesi gereken mekanlarında eşlik etmiş olan 4 rakamlı güzide sayı.
  
  yıllar sonra gelen ekleme : sevgili kitarobit sağolsun, nasıl bulduysa tozlu raflardan bu yazdıklarımı çıkartıp unutulmaması gereken bir '92 albümünü hatırlattı bana. kitaro'nun muhteşem dream'ini nasıl unutmuşum ki? albümü ilk olarak izzet öz'ün bir radyo programında dinlemiş ve ertesi gün almak için koşmuştum kadıköy'e. açılış parçasına fazlasıyla tutulmuştum, hatta uzunca bir süre her sabah symphony of the forest'i dinleyerek uyanmayı adet haline getirmiştim.