eugenio montale

• 1900lerin ilk yıllarında kemeraltlarında dolaşırken ticaret dışı bir yeteneğini farkederek genova kütüphanelerinde bariton ernesto sivori'den şan dersleri alarak croce ve gentile felsefesi çalışarak ilk şiir kitabını "mürekkep balığı kemikleri" ni yazdı. tek bir genel yasa keşfetmişti: her kazanç, insanoğlunun her ilerlemesi başka yönlere eşdeğer kayıplarla dengelenir, olası insan mutluluğu toplamı (levinas ve heidegger'de ölümün olanaksızlığı ama blanchot'da gece olasılığı) değişmeden kalır. aklın akıldışı birşeylerle çarpmasından doğan dizeler cam kırıklarının kanatmadan nasıl ilerlettiğini var ile yok arasında nasıl bir hayaleti doğurduklarını anlatan dizeler , luca vernizzi'nin renklerindeki öğle üzeri gölgeler, leopardi'den ödünç alınmış katı bir hiçlik, sonradan antonioni evrenine ulaşacak olan düşkırıklığı ve iletişimsizlik özüyle anlaşılmaz bir kader, çıplak ve kavruk manzaralar, kurumuş ve bozulmuş şeyler, yaşamak ağrısının üstüne başka bir ağrı gibi konan demir tadında bir mutluluk, kopuk bir ilmek, alay eden bir sadelik, tuzaklardan sakınmadan yaşayan bir cesaretin soğuk gözyaşları..
  
  portami il girasole ch'io lo trapianti
  nel terreno bruciato dal salino
  e mostri tuttuo il giorno agli azzurri specchianti
  del cielo l'ansieta del suo volto giallino
  
  (bana ayçiçeği getir dikeyim onu
  tuzla kavrulmuş toprağa
  ve bütün gün sarı yüzünün sıkıntısını göstersin
  gökyüzünün pırıltılı maviliklerine)