salvador allende

• allende allende
  
  ölüm birden boşalmasıdır insanın kendisinden
  gizli titreşimler uçar belki boşlukta sesinden
  
  güneş vurunca parıldar görünmez ayak izleri ki
  beyhude korularda eski bir yaz gezmesinden
  
  solgun bir gülümseme hani ay büyürken görünür
  aynalarda bırakılmış nice yüz birikintisinden
  
  artık hiç olmasa da sonbahar penceresinde o
  camların buğulanması her akşam nefesinden
  
  kimsesiz bahçelerde besbelli yalnız dolaştığı
  rüzgârsız akşamüstleri yaprakların ürpermesinden
  
  duyulur ardında bıraktığı hayallerin gürültüsü
  sinsi bir deprem gibi camları titretmesinden
  
  masasına gelip gittiği açıkça anlaşılır
  daktilosu çalışmasa da şeridinin eskimesinden
  
  durduğu yerde patlaması mürekkep hokkalarının
  ömrünce biriktirdiği sosyalist öfkesinden
  
  ne kadar yok etse ölüm vuruşu göklerde yankılanan
  kocaman bir yürek kalır şili'nin allende'sinden
  attila ilhan