muhibbi

• muhibbi, osmanoğulları hanedanının onuncu padişahı sayılan kanuni sultan süleyman'ın şiirlerinde kullandığı mahlâs olup, sevene mensup, seven demektir.
  
  bir gazeli şu mısralar ile bitmektedir:
  
  ey muhibbî, bâşım üzre şûle-i âhım alem,
  şâh-ı aşkım, sağlı sollu aşk leşkerdir bana!
  
  günümüz türkçesi ile "ey muhibbî, ahımın ateşinden çıkan parıltı başımın üstünde yükselen bayraktır. ben aşk padişahıyım; aşk sağımda solumda yer almış askerlerimdir".
  
  yetmiş yaşını geçip hastalandığında yazdığı mısralar dilden dile atasözü gibi dolaşmıştır:
  
  halk içinde mûteber bir nesne yok devlet gibi,
  olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi.
  
  saltanat dedikleri ancak cihan kavgasıdır,
  olmaya baht ü saâdet dünyada vahdet gibi.
  
  ger huzûr etmek dilersen ey muhibbî, fârig ol;
  olmaya vahdet makaamı kûşe-i uzlet gibi!
  
  şair padişaha göre aşık nasıl olmalıdır? işte aşağıdaki mısralarında bunu yanıtlıyor:
  
  ey muhibbî âşık oldur derd-i yârı hoş göre,
  derdden kurtulmasın derdîne kim derman arar!
  
  (ey muhibbî, sevgiliden gelen dertleri hoş gören kimse hakiki âşıktır; aşk derdine derman arayan, derten kurtulmasın).