andre breton

• 1952'de kendisiyle yapılan bir söyleşide şunları söylemiş bir yazardır kendisi:
  - litterature dergisinin ilk altı sayısının yayınlandığı 1919 baharında ve yazında, istediklerimizi yapacak durumda değildik; ben eylül ayında terhis oluyordum, aragon da birkaç ay sonra. o zamanın iktidarı, savaşta görüp öğrendiğimiz yaşam ile sivil yaşamın bize sunacağı gerçekler arasında bocalamamamızı ve yumuşak bir geçiş yapmamızı amaçlıyordu. bu sakınganlık anlaşılabilir bir şeydi. çünkü, cepheden dönen askerler nefret ve hınç duyacakları sayısız gerçekle karşı karşıyaydılar. boşu boşuna sayısız insan harcanmıştı. cephe gerisindekilerin "kanımızın son damlasına kadar savaş" lafının altında üçkağıtçılıklar yatıyordu; ocaklar yıkılmıştı ve önümüzde adi bir gelecek vardı. askeri zaferin sarhoşluğu fos çıkmıştı.
  savaş bitmişti kuşkusuz, ama yalnızca yaşamak ve benzerleriyle anlaşmak isteyen insanları, dört yıl sonunda, yabani ve çılgın kimseler haline getiren beyin yıkama bitmemişti.
  gergedan, gerçeküstücülük özel sayısı.