roger waters

• pink floyd ruhunun mimari (pun intended), buyuk muzik adami. parcalarindaki (grubun hemen her parcasi demek oluyor bu) sembolizm beni gercekten sarsar. favori albumlerim olan wish you were here'in buyuk bolumu (sozler arti bestenin onemli bolumu), the wall'da gilmour ile beraber yaptigi young lust ve comfortably numb (bu sarkinin soyle bir oykusu var: gilmour bir melodi buluyor ve bunu gruba caliyor hadi album koyalim diye, waters albumume koydurmam boyle parcayi, ne bu boyle cocuk sarkisi gibi diyor, grubun baskisi sonucu waters el atiyor parcaya ve comfortably numb cikiyor ortaya. dikkatli dinlerseniz doku farkini anlayabilirsiniz -kuzenime oykusunu anlatinca evet anlasiliyordu zaten fark demis idi, eger sallamiyorsa anlasiliyordur, ben yorum yapmiym, cunku bunu ogrenmeden de oyle dusunuyor muydum bilmiyorum, zira ufaktim- ancak sorun degil, albumun geriliminin icinde dinlenme noktasi oluyor bu parca.) haric hepsi ve tum sozler, final cut'in (zaten roger waters solo albumu gibi yorumlayanlar var bunu) ise tamami onundur.
  
  ayrilmasi, beklenir sonuc iseydi de yine de aci bir olaydir. ne yalan soyleyeyim, solo albumlerinden floyd zamanlarindakilerden aldigim tadi almiyorum (belki mevzubahis aciligin bu durumda payi vardir).