black messiah

• arkadaşlar, aylardır 14 senelik hasretin^* verdiği heyecanla yorum yapmamak için sindirmeye çalışıyordum d'angelo'nun son albümünü... şimdi gönül rahatlığı ile hakkındaki düşüncemi açıklayabilirim;
  
  "böyle bir şey olamaz."
  
  1000 deaths bile tek başına yeter açıkçası. muhteşem bir siyahi isa mesih güzellemesiyle* ve "korkumun üstesinden gelemediğime inanamıyorum" diyerek başladığı şarkıya shakespeareleşerek^** devam eden sanatçı, hastalıklı bir gitar solosuyla noktayı koyuyor. yaklaşık beş senedir bölük pörçük ve kaçak dinlediğimiz şarkının tamamlanmış haliyle nihayet tanışmış oluyoruz biz de.
  
  absürd bir analog tonda ve kasten bozulmuş vokal kaydıyla da işin deneysel kısmını olabildiğince güçlendiriyor sanatçı. sanki grup olarak ucuz bir barda sahneye çıkmış gibiler. sanki ancak öyle kıyıda köşede kalmış yerlerde olunabilecek kadar sinirliler -ya da o kadar neşeliler. büyük laflar, öldürücü ezgiler... bir şeyler söyleme kapasitesine ve isteğine sahip sanatçılar o kadar azaldı ki; "black messiah" gibi albümleri yaratanlara hakettikleri değeri vermek lazım.