kaze tachinu

• hayao miyazaki'nin göklere ve uçan araçlara olan tutkusunu kendince bir veda ile taçlandırdığı filmi. bu yüzden diğer animelerindeki gibi karakterlerini nakış nakış işlemeye odaklanmamış, ulusunun göklerdeki -iyi ya da kötü- târihine kısa bir veda turu yazmış. beklentilerimizi karşılamayan ya da havada kalan pek çok detayı olabilir; lâkin, yıllar boyunca çizgilerinin masalsı renkleriyle hayranlarının yüreğini ışıtan bir ustaya gönlünce bir finali çok görmememiz de gerekir.
  
  filmde caproni'nin annesi, tenkuu no shiro rapyuta'nın dola'sını çağrıştırıyor gözlerimize. miyazaki geçmişe bir selâm mı gönderdi acaba?
  
  jiro deprem sonrasında yıkıntı hâlindeki okuluna döndüğünde yangından kurtarılan kitapların hâli de insanı üzüyor. o kareleri düşündüğümüzde, japonlar için "küllerinden doğan halk" yakıştırması uygun geliyor.
  
  "bir mühendis için en önemli şey ilhamdır. ilham geleceğin kilidini çözer, teknoloji ondan sonra yetişir."