necip fazıl

• kendisini bu sabah rüyada ziyaret ettiğim zat. rüya şöyle:
  
  şehrin merkezinde, ana caddeye bakan bir yerde "büyük doğu"nun binası var. bu binaya giydirilen yeni reklam çalışmasını ben yapmışım. oldukça modern görünüşlü, rengarenk yazı ve sembollerle işlenmiş, sarı rengin ağırlıkta olduğu bir çalışma. bina hemen dikkat çekiyor ve etrafındakilere göre oldukça pırıltılı. gerçi bu çalışmayı batı'da çıkan bir derginin kapağından ilhamla yapmıştım ama olsun. üstad beğenip oldukça köhne olan binayı bu çalışmayla yenilemeyi kabul etmiş.
  
  daha sonra merdivenleri çıkıp necip fazıl'ı ziyarete gidiyorum. kanepe, koltuk gibi bir yerde oturuyor. yanında sohbet ettiği bir kaç kişi var. yerler halı kaplı ve kimsenin ayağında ayakkabı yok. bense içeri botlarla dalmışım, ne terbiyesizlik? hemen ayağımdaki postal benzeri botları çıkarıyorum. dışarısı kar olduğu için botların altı temiz yani yerleri kirletmemiş. güzel..
  
  sonra üstadın sohbetini dinlemek için bir köşeye oturuyorum. ona sormak istediğim bir çok şey var ama edepsizlik yapmamak için susuyorum. böylesi zatların yanında gelişigüzel konuşulmaz. bir ara bana "elektrik fiyatları ne oldu?" diye soruyor. bilmiyorum ki! kilowat saat vs. hesapları yapabilen biri değilim.
  
  bir müddet sonra yazmam gereken şeyler var deyip yanımızdan ayrılıyor. ben de daha fazla rahatsızlık vermemek için kapıya yöneliyorum. çıkmadan önce üstada selam veriyorum.
  
  not: odaya postalla girmenin manası şu olsa gerek:
  
  mutlak hakikati arayan ilimle, şiirin usulünü ayırt etmek gerekir. ilim, mutlak hakikati asker gibi arar. hakikati akıl yoluyla, sebeplendirerek, adımları birbirine bağlayarak, alet olarak fikri kullanarak arar. şiir de fikri kullanır; ama ona ırgatlık vermez. fikri, zaman ve mekan ölçülerinin ötesine iter. hakikati hırsız gibi, hiçbir şeyi açıkça belli etmeden arar. ilmin usulünde tebliğ, şiirinkinde telkin vardır.
  
  ve alakalı ayet:
  
  'ben, şüphesiz senin rabbinim. ayakkabılarını çıkar. sen kutsal vadi olan tuva'dasın"(taha 12)