çocuk yuvası

• eskilerin tabiriyle kimsesizler yuvasıdır. içerdekilerin tabiriyle "yaşayan bilir" yeridir. abla kokusudur. baba özlemidir. bakım altına alınan çocuklar hep de annesiz babasız değildir ve onları bırakanlar kötü anne baba da değildir bazen. bazen mecburiyettir. ne yaşamış olursan ol kendinden daha kötüleri görünce şükürdür. dayak yiyeceğini bile bile her akşam ablanın yatağına kaçıp onunla uyumaktır. dışardan vahvahlar teselli etmez gerçi hiçbir şey teselli etmez cuma günleri dolmuştan inecek olan babayı beklemek teselli eder onun gülümsemesini görmek elini öpmek boynuna sarılmak teselli eder. başta da dediğim gibi yaşayan bilir.