bağlanma kuramı

• john bowlby tarafından 1940'larda, tavistock clinic'de çocuklar üzerinde yaptığı gözlemler sonucu, bebeklerin temel gereksinimlerinin başında bir bağlanma nesnesi geldiği, bu bağlanma nesnesinin kaybı durumda bebeklerin 3 farklı türde tepki verdikleri, bu tepkilerin içerik olarak yetişkinlikte de aynen devam ettiği üzerinde duran bir kuramdır.
  bu kuram ilişkilerin nasıl başladığını, neden sürdüğünü neden sürmediğini, insanların eş seçiminde hangi faktörlerden nasıl etkilendiklerini açıklamaya çalışır. kurama göre önemli olan, bebeklikteki bakım sürecinin yöntemsel içeriğinin nasıl olduğudur.
  
  bakım süreci tutarsızsa bebek dış dünyaya güven geliştiremeyecek, kendisinin de yeterince sevilen bir canlı olduğuna inanamayacaktır. yetişkinlikte bu kişinin duygusal ilişkilerde hem kendisine hem de partnerine karşı güvensiz olması ihtimali yüksektir. eşinin ya da herhangi birisinin kendisini yeterince sevebileceğine hiç bir zaman inanamaz, bu güven problemleri zaman zaman eşi aşırı kıskanma olarak da görülebilir. tutarsız bakım yöntemi ile bakılmış bazı kişiler ise eşle bütünleşmek, içiçe geçmek ister bu durum da doğru tepkiyi ne zaman vereceği belli olmayan annenin yanından hiç ayrılmamak için ona yapışan çocuğun tepkilerinden yapı olarak çok farklı değildir. bu kişilerin zihinlerindeki yöntemsel şemalar tutarsızlığa tanıdık olduğundan tutarlılık bu kişilere rahatsız edici gelir. zaman zaman durgun suyu bulandırarak ilişki içinde durduk yere kavga/kıskançlık/gerginlik gibi problemler çıkarabilirler.
  
  bakım süreci tutarlı ise bebek ihtiyaçlarının önemli olduğuna dair bir fikir geliştirecek, bu fikir bir süre sonra kendine güvene dönüşecektir. dış dünyanın ihtiyaçlarına duyarlı iyi bir yer olduğu fikri ise başkalarına olan güveni oluşturacaktır. bu kişinin yetişkinlikteki duygusal ilişkisinin dengeli ve güvene dayalı, psikolojik sorunlu dinamiklerden görece olarak arınık olması beklenir.