the fault in our stars

• --- spoiler ---
  
  bir film izlemeden önce neler bekliyor insanlar bilmiyorum. bilimkurgu dışında tüm filmler klişe geliyor olmalı bazılarına. ne üzücü. yeni hiçbir şey yok. çünkü hayatın tam da kendisi klişe. yıllardır aynı şeyler tekrarlanıyor. yani birileri bir yerlerde seviyor, terk ediliyor, acı çekiyor, hastalanıyor, ölüyor, sevdiklerinin ölümünü izliyor falan. çok sıkıcı değil mi ya. hüzünler hep aynı, duygular milyon yıldır değişmiyor, olaylar bile bir yerden sonra tekrara bağlıyor. napsak ki şimdi. izlemeyi mi bıraksak aynı hüzünleri, yazmayı mı, çekmeyi mi...
  ama işte her hikayenin okuyanda uyandırdığı duygular da başka be. bu filmi kanserden ölen bir kızın tutku dolu aşkı olarak okumayıp bambaşka bir yerinde bir cümle yakalayarak izlersen, bu film başka şeye dönüşüyor işte. hikaye her haliyle güzel de hep aynı okunduğunda sıkıcı gelse gerek.
  ben çok başka yerlerini sevdim bu filmin. i like my choices dediğinde çok başka bi şey düşündüm ben. konuyu güzel anlattı mı, ne anlatmak istedi falan üzerine düşünmesem de, film bittiğinde aşina olmadığım bi düşünceyle tanıştım misal. hangi kitabın, filmin, hikayenin insana bir şey katabileceğini kestiremiyor insan.
  o yüzden işte, hufff holivud artık kndni tkrr etmyi bıraksnn'dan biraz farklı yerlere gitmek lazım sanırım. çünkü bırakmayacak. çünkü anlattığı şeyler hep tekrar olacak çünkü maalesef onları yaşıyoruz. sanırım bu aynı hikayeleri, aynı dramayla ömrümün sonuna kadar izlemeye devam edebilirim. nelere gebe olduklarını kestirememek bir harika.
  --- spoiler ---