camdan
-
babasına benzedikçe babasızlığını hatırlayan birinin gün boyu kulaklarında çınlayan şiir.
"tıpkı benim gibi
oturuyor boşluğum...
bir eli alnında
benim gibi..
ama
biraz daha mı hüzünlü?
otururken de
biraz daha mı çıkarıyor
kamburunu?
biraz daha mı benziyor
babama? "
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap