alvaro de campos

• "kendimi bilmeye başlıyorum. ben asla varolmadım.
  ben, olmak istediğim ve onların benden yontmaya çalıştıkları şey
  arasındaki boşluğum.
  ya da o boşluğun yarısı, çünkü orada fazlaca yaşam var.
  bu yüzden, bu, benim nihai olacağım bendir.
  ışıkları kapa, kapıları ört, koridorun dışında terliklerini sürüyerek
  yürümekten vazgeç.
  beni rahat bırak, odada tamamen kendimle kalayım.
  bu değersiz bir dünya."