aile apartmanı

• neredeyse on aydır yaşadığım yer. yakın zamanda yaşadığım haksızlıktan dolayı uygun bi yer bulursam ayrılıcamı söylemiştim. ama bugün yaşadıklarım 'aile apartmanı=cennet' algısı yarattı. az önce kapım dördüncü kez çalındı ve dördünde de mutlu oldum. sonlara doğru artan bir haz yaşattılar bana vallahi. ama oturup düşününce bunda bi bit yeniği var dur bakalım dememek mümkün değil. kronolojik olarak sunmak gerekirse:
  
  1. 6-7 aydır bozuk olan çeşmeyi yaptı abi (gerçi ev onun tadilattan hiç kaçmadı)
  2. abla tam ne yiycemi düşünürken sıcacık 6 peynirli poğaçayla çıkageldi.
  3. ben daha poğaçalar için çay demlemeden koca bir karpuzun 1/4'üyle kadın tekrar geldi. ben mahcubiyetten öldüm. ama bu kadar olmaz ne gerek vardı teşekkür ederim diyerek uğurladım.
  4. karpuzlarımı bitiremeden efenim tekrar kapı çalındı ve abi dondurmayı getirdi. yok artık. hayır evde kimse de yok ki çimdir beni diyeyim. kendimden şüphe ediyorum. ama bu kadarı ayıp beni utandırmayın lütfen derken de; evde olucan bi sabah için bi gün önceden haber ver de terasta hep beraber bi kahvaltı yapalım dedi ve gitti.
  
  şu an hala karpuzumu yerken neden böyle yaptıklarını anlamaya çalışıyorum. evden çıkmamam içinse güzel, beni bu kadar çok seviyosanız arkadaşım da gelmezse çıkmam yahu. ama değilse? neden yarabbelalemin neden?