biçare

• bir bora öztoprak parçası.
  
  bir yağmur damlasına sordum seni
  bilmiyor neredesin bu gece
  ellerim uzanır gökyüzüne
  biçare dönersin diye
  şarkılar seni arıyor
  neredesin sen
  kollarım bomboş bekliyor
  sevgiler sana doğru bütün yolları kapanmış
  kalbime sızan o gözyaşının yolu tıkanmış
  o güzel günler geçmişten birer sararmış sayfa
  satırlar silinmiş
  kalbimde kor ateşler bıraktın sen giderken
  yana yana kül olmuş
  şarkılar bizi anıyor
  nerede o aşklar
  kollarım bomboş bekliyor
  
  edit: bu şarkının şöyle de bir hikayesi var benim için. seneler evvel; bir gün evdeyim, yalnızım, küçüğüm; akşama emmioğlunun düğününee gideceğiz ailecek. zaman geçirmem lazım; televizyonda izlenecek zerre birşey yok. bir de baktım ki ferhunde hanımlar başlamış. salak gibi oturdum izlemeye..
  
  müjgan ile eşber arabada oturuyorlar; gece; belli ki eşber kıza açılmaya çalışıyor, ama bir türlü söze giremiyor. müjgan'ın da aklına macar var. macar terketmiş. yani kız macar'ı düşünüyor eşber'in yanında. bir ara eşber {yamulmuyorsam, kıza daha rahat açılabilmek, hislerini anlatabilmek için bira almaya gitti.} dışarı çıktı. arabada yalnız kalan müjgan radyoyu açtı, bora'nın bu şarkısı çalmaya başladı, müjgan da gözyaşı sel oldu aktı, macar'ı düşünürken.. eşber elinde biralarla bir umut geldiğinde, şarkı bitmişti, müjgan gözyaşlarını sildi. "hadi gidelim eşber." dedi. ve eşber mırın kırın edemeden; hislerini açamadan arabayı çalıştırdı ve gittiler..
  
  evet sevgili sözlük; bazen böyle anlar yaşarız.