giderayak

• hayatımı öldürdüm sanki,
  anılarımı poşetlere dolduruyorum,
  bir pardesüyle başlayıp, aynı pardesüyle biten
  bir stampol trajedisi, dört kış görmüş boru değil,
  pardesüyü burada bırakıyorum.
  
  üzerine bolca çeşit çeşit alkol
  daha ziyade şarap,
  sigara külü ve çekirdek kabuğu dökülmüş,
  bir emanet halıfleks,
  bana hatırlatacağı şeyleri hatırlamaktan korkuyorum;
  halıfleksi burada bırakıyorum.
  
  nadiren ama her defasında leziz pişirmiş,
  ve mutlaka keyifli yemelere aracı olmuş,
  ama aslında daha çok,
  saç yıkamak için su ısıtılmış
  bir bakır tencere,
  doğurmasını isteyeceğim tek tencere bu,
  tencereyi burada bırakıyorum.
  
  bir şeyleri burada bırakıyorum;
  kendimi bir parçasını tam burada,
  bir parçasını evin bir yerlerinde,
  yine bir parçasını stampol'un muhtelif yerlerinde,
  kendimin bir parçasını "sen" denen şeylerde,
  bırakıyorum,
  giderayak, kendimi, paramparçalıyorum.
  
  kedileri, horozları, örümcekleri,
  uyutmayan horozları vurmak için aldığım oyuncak tabancaları,
  şu lanet lahmacuncunun kartını,
  kolumun alçısını, televizyon sancısını,
  boyumun ölçüsünü,
  giderayak,
  sigarayı da bırakıyorum.
  
  geldiğim gibi gitmiyorum,
  gittiğin gibi de değil,
  ama mecburen seni de,
  oralarda bir yerde,
  ama maalesef burada
  ve ne mutlu ki şuramda,
  şuramda, şurada ve şuracıkta
  bırakıyorum.