panteizm

• kuran ayetleri ile yalanlanmaya calisilirken komik duruma dusulen inanis. zaten panteizme inanan birisi islam'i reddetmistir. kuran'in bu konuda ne dusundugunu de zerre onemsemez.
  
  vucudumuzda milyonlarca hucre, her bir hucrede de milyonlarca organel, protein, enzim vs var. her biri bilinc sahibiymiscesine gorevlerini aksatmadan yerine getiriyorlar. ancak her bir enzimin gorevinden nasil haberdar oldugu, ne yapmasini gerektigini nereden bildigi gunumuzde bile hala bir muamma. hucresel duzeyde bilinc kavrami tartisiliyor artik.
  
  tam da bu noktada, kendi kendine sorunsuzca yasayan her bir hucre nasil ki bizim varligimizdan habersizse; bizler de daha ustun bir varligin kendince bilincli ancak butundeki(evrendeki) yerini kestiremeyen parcalari olamaz miyiz sorusu insani gercekten zorluyor.
  
  kaldi ki bu gorusun, insani kendisini tanrilastirma noktasina cektigine de inanmiyorum. tam tersine, bu inanca gore insan da, gezegenler de, galaksiler de butunun kucuk birer parcasi olmaktan ibaret.
  
  tam tersine tek tanrili inanclar insani kutsallastiriyor. olunce yok olmayi kabullenemiyoruz. mutlaka odullendirilecegimize inaniyoruz. kendimizi her canlidan, hatta meleklerden bile ustun tutup yaratilanlarin en kutsali goruyoruz.
  
  tum bu durum da, acaba tek tanrili dinler insanin egosunu tatmin etmek icin mi ortaya cikti sorusunu akla getiriyor.