brian crain

• dream of flying ile tanıştığım ve wind ile parmaklarına aşık olduğum adam.
  
  böyle çalan adamların parçalarına ben dört mevsim şarkı diyorum. bitkinken uç, yorul, dinlen, savrul, bitmez tükenmez bir ruh hali dizisi... oradan oraya savuruyor. dinlendiriyor mu yoruyor mu, anlayamıyorsun. dinlerken kafamdan öyle çok şey geçiyor ki düş dünyamı yoruyor sanki, bir yandan kulaklarıma müthiş bir ziyafet sunuyor. dedim ya, dört mevsim parçalar yapıyor bu adam. bir parçada her mevsimi, her ruh halini, her duyguyu art arda hissedebiliyorsun.
  
  edebiyata küskün bir yazarı bile sonu gelmemiş öykülerine kavuşturur böylesi. tuşlara her dokunuşunda, bir kelime, bir cümle, bir metin, bir öykü daha beliriyor zihnimde. yazarken ben çalıyor gibi coşuyor, sonra duruluyorum.
  
  böylesi gerek bize, böyle şarkılar, böyle ince dokunuşlar. bir müzisyen farkında bile olmadan her şeyi değiştirebiliyor. brian crain en azından benim için böylesi bir müzisyendir.
  
  şiddetle değil, incelikle tavsiye ederim. dinleyince anlarsınız neden incelikle olduğunu.
  
  bu da kapanışı olsun: http://www.youtube.com/watch?v=qq8fey7qxaa