odiseas elitis

• bir baska iklimde
  saydamligi arayan balik
  hicbir seye inanmayan el
  ben bugun o dunku ben degilim
  bana duymayi ogretti ruzgar gulleri
  geceleri eritip
  ters yuz ediyorum sevincleri
  bir guvercinligi acip
  unutus saciyorum
  ve cikip gidiyorum
  arka kapisindan gogun
  hicbir sey soylemeden bakislarimla
  saclarina karanfil gizleyen bir cocuk gibi....
  
  odysseus elytis
  
  oyle bir siirdir ki insanin dingin ruh halini kamcilar gibidir.