la chienne

• renoir'ın ustalığının son yarım saatte iyice doruklara çıktığını görürüz filmde. cinayet sahnesi esnasında sokaktaki müzik grubunun etrafına toplanan insanlar gündelik hayatın neşeli yönüyle haşır neşirken bir yerlerde birileri için kıyamet kopmaktadır. mahkeme sahnesindeki sarkastik durumu tüm sinema tarihinde arasanız zor bulursunuz. 'zor çocukluk' diyen avukatın ağzına tokmakla vurma isteği geldiğinde içinizde jeje devreye girer sizin yerinize. insanın suratında buruk bir gülümseme oluşturan final ise renoir-simon işbirliğinin sonraki ürünü harikulade boudu sauvé des eaux 'u muştular niteliktedir.
  
  filmin genel mesajı ise 'yavşak sanat simsarları'