gülten dayıoğlu

• 1935 yilinda kütahya'nin emet ilçesinde dogdugunu, hukuk egitimini yarida birakarak ilkokul ögretmeni oldugunu, 70'lerin sonlarinda da emekli olarak kendini tamamen çocuklara, gençlere hikaye, roman yazmaya verdigini her kitabinin basindaki degismez biyografisinde okurduk.
  kendisi hayatima ilkokul birde ögretmenimin dogumgünü hediyesi olarak verdigi fadiş isimli romanla girmistir. 1971 yilinda yazilmis fadiş gülten dayioglu'nun da ilk romanidir (bu aralar 30. yili kutlanmakta, adina etkinlikler düzenlenmektedir). gerek fadiş'te, gerekse ikinci romani olan ve herhalde okudugum en acikli çocuk kitabi olan "dört kardestiler"de (kemalettin tugcu okumadim hiç, bilmiyorum) açikçasi sömürüye kaçmistir dayioglu.
  bir 15 sene sonra yeniden okuduğumda gördüm ki, fadiş dini ve milli propagandayla, özellikle köyü ve köylüyü sevdirmeye yönelik binbir türlü mesajla doludur. yine de basarili yazilmistir, güzel hisler uyandirabilmektedir körpe yüreklerde.
  ama benim en sevmis oldugum kitabi fantastik, bilim-kurgusal bir eser olan "akilli pireler"di. bu kitabin tek kötü yani okurken sürekli kasinmam, acaba bende pire mi var, kanim mi emiliyor damla damla paranoyalarina kapilmam, kisacasi ilerde gelistirecegim hastalik hastaligi huyumun ipuçlarini vermemdi.