sefa kaplan

• 1956 çorum doğumlu.ankara gazi eğitim enstitüsü türkçe bölümünü bitirdikten sonra istanbul üni.edebiyat fakültesi türkoloji bölümünü son sınıfta bırakıp öğretmenlik yaptı.1984'te öğretmenliği de bırakıp gazeteciliğe başladı.türk edebiyatı dergisinde ilk şiirleri yayınlandıktan sonra beş yıllık londra macerası yaşadı.sürgün sevdaları,insan bir yalnızlıktır,seferberlik şiirleri,disconnectus erectus(2+1), ve londra şiirleri adlı şiir kitaplarının yanısıra,kemal derviş-bir kurtarıcının öyküsü adlı biyografi kitabını yazdı.insan bir yalnızlıktır kitabıyla 90 da behçet necatigil şiir ödülünü almıştır.londra şiirleri kitabındaki charring cross road tesadüfleri şiiri ile her okuduğumda bir kez daha hüzünlendiren şairdir.
  
  bir yanım seddülbahir
  bir yanım cebel_i tarık
  dudaklarımda hacı arif
  ceplerimde naima
  bir derviş eskisi gibi
  gezinirim sabah akşam
  charring cross road'da
  daima.-
  
  yaş kırkı çoktan geçmiş
  ne misak-ı milli sınırları
  ne iskenderiye,ne şam
  bir rakı içmeye kalksam
  içimde boğaz fırtınaları
  ömrüme çok şey sığmaz artık
  çatı katı bir ev,okyanusta bir ada
  yine de,her sabah erkenden
  kendiliğinden gider ayaklarım
  charring cross road'a.-
  
  güldüğüme bakmayın zamanlı zamansız
  konuşmaya konuşmaya,bir gün apansız
  gülmeye başlıyor insan kendi kendine
  tıpçı dostum reşat kadar oğlakçı raşit de
  bilir elbet bu hastalığın ismini
  ama dar gelmeye başlayınca bu oda
  sanki yıllardır hep özlermişim gibi
  marilyn monroe'nun o bulanık resmini
  savururum kendimi charring cross road'a.-
  
  dört metro ağzından kusuluyor insanlar
  bir yanda çin mahallesi,bir yanda sinemalar
  bir de türkçe kitap satan bir dükkan var
  kitapçılar iki sıra halinde sağda solda
  ayıp değil ya,sahaflarda sanıyorum kendimi
  bir başıma gezinirken charring cross road'da.-
  
  beyazıt değil de,beyoğlu sanki
  şurada bizim güreli'nin robenson'u
  hala pandora'nın kutusu'nda hüseyin
  bir sabah telefonda öğrendim
  yerinde yeller estiğini alattin eser'in
  kaldım öylece pek bir şey diyemedim
  sonra birden nerede yaşadığımı unutup
  sanki küçük bir sokak varmış gibi arada
  simurg'u aradım charring cross road'da.-
  
  enis'in zencisine de burada rastladım ben
  alnındaki çizgiler,gözaltlarındaki torba
  sigara tutuşu kadar,o iri gümüş yüzük
  bir de gözbebeklerindeki hüzün elbette
  "enis'in arabı olmalı" deyip güldüm
  içimden,saçlarının aynı şekildeki dökülüşünden
  "entwellektüel olmalı garibim" diye üzüldüm de
  hatta,her şey tastamam enis batur'u adamda
  belki de norman'ını arıyordu
  charring cross road'da.-
  
  bir gün de yine öyle dolaşırken
  kendi kendime,birden 34 plakalı
  bir otomobil çarptı gözüme,bir
  yanardağa dokunmuş gibi oldum,
  gözlerimin dolmasına aldırmadan
  boğazıma basıp yumruklarımı,
  "sus" dedim,"sus ulan,ne istanbul,ne boğaz,
  ne de sahaflar şimdi seni hatırlar,
  sustur içini ve yıkıl git mağarana"
  o gün bugündür uğramaz ayaklarım
  charring cross road'a.-