hayvanlara eziyet etmek

• insanlardan nefret etme sebebi. bazen diyorum ne kopacaksa kopsun. çok büyük bir deprem mi olur, devasa bir gök taşı mı çarpar bir şey olsun ve insanlığın sonu gelsin istiyorum hani dinozorlar misali.. sadece hayvanlar içinde değil. insan kötü. tecavüz/taciz onda, hırsızlık, cinayet, işkence, savaş desen onda. vicdansızlık onda. doğa katliamı onda. ne kadar zararlı bir varlık insan ve etrafıma baktığımda boş beyinli ne kadar gereksiz insan var.
  
  konumuza dönersek daha önce de bahsetmiştim genelde ezilmişliğin bir dışa vurumu hayvanlara eziyet etmek. kendisine acınmadığı için o da acımıyor. kendi çektiği acıyı fiziksel olsun ya da olmasın başkası da çeksin istiyor. bunu da en kolay uygulayabileceği canlı hayvan. tamamen savunmasız. mahallemizde bile olmuyor mu bir köpeği çocuklar kızdırıyor, taş atıyor, hayvan dayanamayıp saldırınca ailesi çocuğum bir şey mi yaptın demeden belediyeye şikayet ediyor ki gelsin öldürsün. ben çocukken yaşadım bunu herkesin gözü önünde vurmuşlar köpekleri ki onları besliyorduk. iyi ki de şahit olmadım. çocuğunu eğiteceksin. şiddete maruz bırakmayacaksın. bunun en ufak belirtisini görürsen müdahale edeceksin çocuktur demeyeceksin. al sana kazık kadar olduğunda, kötülük, merhametsizlik ruhuna işlediğinde hayvana da eziyet eder sana da. bunun bile temelinde insan var. siz hiç beslenmek dışında zevk için bir canlıyı öldüren hayvan gördünüz mü? kuyruğunu kesen, tekmeleyerek öldüren bir hayvan olması mümkün mü?
  
  hayvanlara eziyet etmek geçici bir sapkınlık değil, çocukluk değil, hiçbir bahanesi olamayacak kadar büyük bir kişilik bozukluğudur. bana kalırsa bu tür insanlar topluma filan kazandırılamaz. aksine toplumu bunlardan arındırmak lazım ki düzgün bir nesil yetişsin.