interiors

• oncelikle ne oldugunu anlamiyorsunuz ama daha sonra filmdeki koyu renge boyali drami ve kasveti icinizde hissedip daralabiliyorsunuz, daha cok giydigi elbiselerden daha solgun olan anne ile mantik silsilesi olan ve babasinin olaganustu olarak tanimladigi , ustune titredigi , sair ablasinin omur boyu biriktirmis kiskancligini ve kinini inadini kusarcasina tartisarak intikamini almaya calistigi abuk gozluklu kizi arasinda gecen filmdeki dinginlik damarlarinizdaki kan akisini yavaslatabilir, babanin bencilce hayatina renk katacagini dusundugu neseli cici anne ise felegin cemberinden fazlaca gecmis gibi.
  hersey biyana ama filmin sonlarina dogru kumsaldaki her kare ayri bir tablo gibli,
  woody amcanin ingmar bergman’a gondermelerde bulunudugu film gorulmeli