theodor w. adorno

• adorno, serializm ve schoenberg'e olumsuz eleştiriler de getirmiştir:
  
  adorno esas olarak, yöntemin materyal üzerindeki hakimiyeti nedeniyle serializme karşıdır. on iki ton sistemiyle rasyonelleştirilen müzik, artık öznenin özgürlüğünü savunamayacak ölçüde tahakküm altındadır. bu noktada yabancılaşma sorunu ortaya çıkar. burada söz konusu olan yabancılaşma, belirli bir amaç için ortaya konulan tekniğin, amacın dışına çıkarak ve ona karşı işlemesiyle gerçekleşmektedir.
  adorno’nun on iki ton sistemini eleştirdiği bir diğer nokta ise, toplumdaki yabancılaşmanın ve çelişkilerin giderildiği (toplumun karmaşasını yansıtmayan) bir müziksel form içine çekilmekle, schoenberg’in toplumsal alandaki yabancılaşmanın varlığını sürdürmesine bir anlamda göz yummuş olmasıdır.
  bununla birlikte, von uf morgen operasında burjuva evlilik kurumunu yücelten schoenberg, müziğin dışında toplumsal alanda yabancılaşma sorununa çözüm aramamıştır. adorno’ya göre, yabancılaşma, sadece müzik aracılığıyla aşılabilecek bir toplumsal durum değildir. schoenberg’in hatası ise, müziğinin toplumsal işlev açısından yetersiz ve kısıtlı kalması, bestecinin yabancılaşmayı sadece kendi müziği içinde çözmeyi amaçlamasıdır.
  ancak adorno, schoenberg üzerine getirdiği bazı olumsuz eleştirileri 1952’de şu şekilde yumuşatmıştır: “yanlış olan yöntemin kendisi değil, bu yöntemin kuramsallaşmasıdır” derken, eleştirisini, schoenberg’in yolunu izleyen bestecilerin, kendi “kulağındaki müziksel arayışın ağırlığıyla” değil de bir kuramı izlemek amacını güderek yaptıkları çalışmalara yöneltmektedir.