hacı sabancı

• sol framede özge ulusoy'u gördükçe;
  
  "yerinde ben olabilirdim, yerinde ben olabilirdim" diye düşünmeye çalışıyorum.
  
  olmuyor.
  
  gözlerimi kapattığım gibi karanlıklar içinden üzerime doğru ışıldayarak gelen bir "nah" görüyorum!!!
  
  kendimi bile kandıramıyorum yani. biliyorum ki yerinde olsam, köşe bir tükkan kiralayıp tekel büfe açar ve sabahlara kadar bilgisayarda poker oynardım. canım sıkılınca da ekşibişını açıp "helal coooo al!!111 2 bira çek kendine gelirsin!!111" falan yazardım.
  
  düz adamım ben. kaldıramazdım özge'yi. özge'yi? hımmm sanırım yavaş yavaş düşünmeye başladım ben, samimi olduk baksanıza, özge olmuş farkına bile varmadan. yarın ne olacağı muamma! hele bir gözlerimi daha kapatayım bakayım, üzerime doğru gelen bir "nah" var mı hala?