politeizm

• bazı dinbilimciler tarafından (bkz: emile durkheim), dini davranışın başlangıç şekli olarak kabul edilen tez. bazı dinbilimciler, dini görüşün başlangıcının politeizm olduğunu düşünmektedirler. bu tez iki şekilde ispat edilebilmektedir:
  insanlık tarihinde geriye doğru gidildikçe putperestlik, çeşitli tanrılara inanma, doğal olaylardaki illiyet zincirini bilmeme, dolayısıyla her çözümleyemediği olayı kendince bir nedene bağlama sonucu, ortaya bir çok tanrı, tanrı yardımcısı gibi olguların çıkması ve bunun dellilleriyle bugün tespit edilebilir durumda oluşu, din düşüncesinin politeizm şeklinde tezahür ettiğini desteklemektedir.
  ikincil olarak öne sürülebilecek delil ise aklın yorumlama biçimindedir. tek tanrıcılık; gelişmiş bir görüş, bütüncül bir bakış açısı, olgular arasında bağ kurabilme(neden-sonuç ilşkisi) gibi daha ileri seviye denilebilecek ve belli oturmuş bir sosyal yapı yani uygarlık aşamasındaki insan aklının oluşturabileceği bir inanç biçimidir. bu inanç şeklinin, dinin ilk ortaya çıkış biçimi olması zaten evrimsel süreç göz önünde bulundurulduğunda mümkün değildir. doğrusu henüz olaylar ve nesneler arasında bir bağ kuramayan nedeni sonuca bağlayamayan ilkel insan aklının tek tanrıcılığı ilk dini eğilim olarak benimsemesi zaten kabul edilebilir değildir. tarihsel süreç göz önünde bulundurulduğunda ve geçmişten günümüze kalan eski toplumlara ait nakillere bakıldığında da zaten tarihi süreçte çoktanrıcılığın, kademeli bir şekilde insanlığın uygarlık düzeyinin artmasıyla tek tanrıcılığa doğru evrilmeye başladığı, açık bir şekilde görülmektedir.