eveleme geveleme develeme bitti

• uyanacağım kırç'lı, kırağılı bir aralık cumartesisine selamımdır.
  
  referanslı hislenince götüm's razor (affet ockham) pek konuşulmaz:
  
  “60lı yılların ortasından itibaren, warhol yıllar ilerledikçe giderek daha kötü bir sanatçı haline geldi, zira sembollerin statüsü artan biçimde aşındı. geriye sadece boşluk ve sıkıntı kaldı: bazen sıkılmayı seviyorum, bazen sevmiyorum - bu, içinde bulunduğum halet-i ruhiyeye bağlı. herkes bunun nasıl olduğunu bilir, kimi günler saatler boyu oturup pencereden bakarız ve kimi günler bir saniye bile yerimizde duramayız. çoğu kez bana “sıkıcı şeyleri seviyorum” dediğimi hatırlatırlar. pekâlâ, bunu dedim ve böyle düşünüyordum. ama bu, bu şeylerden sıkılmadığım anlamına gelmez. tabii ki, benim sıkıcı bulduklarımı illâki başkaları da sıkıcı buluyor değil, çünkü ben televizyonda asla popüler yayınları izlemeye dayanamam, zira bunlar esasen daima aynı kurgular, aynı planlar, aynı montajlar olur. görünüşe göre, insanların çoğu, ayrıntılar farklı olduğu sürece aynı şeyleri izlemeye bayılıyor. ama ben tam tersiyim. eğer bir önceki günkü şeyin aynısını izlemek için oturursam, bunun esasen aynı şey olmasını istemem - bunun tam olarak aynı şey olmasını isterim. çünkü aynı şeye ne kadar çok bakarsak, anlam o kadar çok ortadan kalkar, kendimizi o kadar iyi ve boş hissederiz.” -a philosophy of boredom, lars fr. h. svendsen.
  
  doksanların nazan öncel'inin sebep olduğu kaşındıran melankoliyi tek seferde kalbin içerisine yerleştiriniz. tabii paltonuzun yakalarını da kaldırınız.