fish tank

• calistigim yardim kurulusu tarafindan tum psikoterapistlere gonderilen bir e-maille seyretmemizin tavsiye edilmesi uzerine izledigim film. londra'nin inner city bolgelerindeki sorunlari o kadar basitlestirmis, o kadar duygusallastirmis, o kadar cocuk oyunu haline getirmis ve sanki insanlar oralardan ve yasadiklari cehennem azabindan muzige, dansa vesaireye karsi olan bir tutkuyla falan kacabilirmis gibi yansitarak yalan soylemisler ki, saygi duyamadim ben bu filme. ingiltere'de savas alanindan farksiz, her gun gencecik insanlarin birbirlerini vurarak oldurdugu, ailelerinin tecavuzune, cetelerin tacizine ugradigi, suc islemeye zorlandigi, cikisi olmayan bolgeler var. mia falan hikaye, camila batmanghelidjh'in anlattigi gercek hikayelerden birinin filmini cekecek bir babayigit lazim bu ulkeye.