püskül

• puskul bir kedidir. adini, soguk kis gecelerinde omzuna etol misali attigi koca kuyrugundan almistir. gercek bir proleterdir; gunluk kazanciyla - yan bahcelerde yapilan mangal partilerinden asirilmis tavuk kanadi, balik ya da kofte - gecinir ve alt sinifi cagristiran bir aksanla - butun miyavlamalarini biraz yayarak - konusur.
  
  ait oldugu sosyal sinifin ozelliklerini uzerinde tasir; biraz alingan, biraz ezik ama muhakkak ki onurludur. sofradan zeytin caldiginda sesinizi azcik yukseltirseniz, gun boyunca size kusecek ve nerede oturursa otursun size kicindan baska hic bir yerini gostermeyecektir.
  
  bir onceki hayatinda muhtemelen bir kopek olarak yasamistir, cunku atilan her seyi buyuk bir vazifesinaslikla geri getirir ve 'gel, bobi' diye seslendiginizde yaniniza yaklasip oksamaniz icin kafasini uzatir.
  
  yemek konusundaki zaafini ve yukarida sozunu ettigim kimlik karmasasini goz ardi edersek gayet iyi bir kedidir, puskul. (ayrica, kisa bir sure evvel klavye uzerinde yaptigi dans neticesinde hayretle farkettigim gibi, on parmak daktilo yazmaktadir. yakinda sozlukte yazmaya baslarsa hic sasirmamak lazim geldigini dusunuyorum. )