adams aebler

• elma’yı yutturan bir film. yok yok hapı değil, elma’yı.
  
  cennetten kovulduk biz bu elma yüzünden; yeryüzüne düştük. toprağa tutunduk, filizlendik, büyüdük, açıldık, saçıldık, etrafımıza hayran kaldık, ama en çok da kendimize hayran bırakmaktan hoşlandık. daha olmadan dalımızdan koparanların yüzünü ekşittik, midelerini bozduk, kimisinin elinde ise baldan da tatlı olduk. ilgiye muhtaç olduk en çok; ilgisiz kaldık kurda kuşa yem olduk, ilgisiz kaldık kendi içimizi yine kendimiz yer olduk. sonunda, en sonunda; hamdık, piştik, yandık.
  
  gökten ise, sadece ve sadece bir elma düştü bu filmin sonunda. o elma’yı biz, bir türlü kovulamadığımız yeryüzünde yuttuk.