muhammad ali

• george chuvalo şöyle der: george foreman size vurduğu zaman, saatte 70'le giden bir amerikan tırı çarpmış gibi olursunuz. ve size joe frazier vurduğu zaman da, saatte 170'le giden bir pontiac çarpmış gibi olursunuz. hissetmesi farklıdır, ama ikisi de can yakar.
  
  sonra da muhammed ali'nin bunlarla kıyaslanamayacak kadar zayıf yumruklara sahip olduğundan söz eder, ki doğrudur. muhammed ali hiç bir zaman yumruklarının gücüyle kazanmamıştır maçları. ya da güçlü yumruklarıyla ünlü olan bir boksör olmamıştır hiç.
  
  işte ali zaten bu yüzden en büyüktür. boksun altın çağı denen cehennem zebanisi gibi boksörlerin olduğu bir dönemden şampiyon olarak çıkmıştır bu rakiplerine göre zayıf yumruklarıyla. yeri gelmiştir hızını kullanmıştır, ki zaten formda ve genç yaşında olduğu dönem dünyanın gelmiş geçmiş en hızlı boksörü diye kayıtlara geçirebiliriz. yeri gelmiştir haksız şekilde kendisinden alındığını iddia kemerini geri alabilmek için yıllarca boks yapmamışken yine azman boksörlerin önüne atlamıştır ve almıştır da o kemeri. bu kez hızını değil aklını kullanarak, savunma yaparak almıştır.
  
  bütün bunları başarmıştır başarmasına da, hepsinden öte, özel ve güzel olan bi'şey vardır ki o da hep cesur olmasıdır. adım gibi eminim ki eye of the tiger efsanesi muhammed ali'den gelmiştir. rakibin gözünün içine ciğerini sökecekmiş gibi bakmaktan bir an bile sakınmamış, asla gözünü kaçırmamış, lafını esirgememiş, kendini öne atmaktan çekinmemiştir. peki bunları yapmaktan korkmamış mıdır? elbette korktuğu zamanlar olmuştu ve cesaret de zaten esas bu anlarda ortaya çıkan bir şey. ve bu cesareti sadece ringde değildir, kendi ülkesine de başkaldırmıştır. yine olsa yine yapar mı? ken norton şöyle diyor: "ali'yle birlikte, bazı prensipler ortaya çıktı ve bana kalırsa yeniden böyle bir karar alması gerekse... ali'yi tanıyan biri olarak söylüyorum, yine aynı şeyi yapardı."