menfaat

• bu kelimeyi ne zaman duysam akabinde tartışmasız hep aynı cümle içindeki hali aklıma gelir. sonra lan ne kadar da doğru derim, duruma göre başka hiçbir gözle kesişmeyecek bir boşluğa bakarım ya da okkalısından bir küfür çıkar ağzımdan. biraz yüksek sesle söylemişsem, efendiim?? diye bir ses gelir karşıdan yok öyle bir an aklıma bir şey geldi diye savuştururum. sonra konuşma kaldığı yerden devam eder.
  
  "hatta bu iktidar sahipleri şahsi menfaatlerini müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit edebilirler."
  
  aynı cümle "namüsait" kelimesinden sonra da serbest çağrışım usulü masaya gelir. gelmişken aynı döngüde misafir edilir.